امام خمینی؛ ولایت فقیهان و مشارکت مردم

تردیدی نیست که محور اساسی اندیشه و حرکت سیاسی امام خمینی به واسطه مرجعیّت دینی، بر مبنای اسلام و عمل به تکلیف شرعی(54)  بوده است. بنابراین، نوع حاکمیت سیاسی را باید در تفسیر ایشان از رابطه شریعت و سیاست جست‏وجو نمود. از طرف دیگر، به اعتراف اکثریت قریب به اتفاق اندیشمندان و صاحب نظران، امام خمینی تنها مرجع دینی است که بیشترین بها را به مردم و رأی مردم و مشارکت آنها در سرنوشت سیاسی‏شان، داده است. این اندیشه مردم گرایی امام را می‏توان هم در بینش عرفانی، مشی عمل سیاسی و در بحثهای انسان‏شناسی و هم در شیوه حکومتی ایشان ردیابی نمود. امّا آنچه برای ما مهم بود، شیوه ترکیب تکلیف الهی با اختیار و نقش مردمی می‏باشد. امام راحل به عنوان مهمترین شخصیت الهی ـ سیاسی، آنچنان اراده مردم را با انقلاب درآمیخت که هیچ فرازی از انقلاب اسلامی و حکومت جمهوری را منهای اراده مردم سازگار و مؤر ندانست؛ امّا در عین حال، اصالت و مشروعیت همه امور را به ضوابط دینی مقیّد نموده است. از دیدگاه امام خمینی(ره): خداوند حاکمیت مطلق انسان و جهان را بر عهده دارد و همو، این حاکمیت را به واسطه قاعده لطف و حکمت، از طریق مقررات و احکام الهی به انسان واگذار نموده است و حکومت که شعبه‏ای از ولایت عام و مطلقه رسول ا...است‏درزمان غیبت با همان اختیارات حکومتی، به ولی فقیه می‏رسد.